-
1 oblicze
сущ.• лик• лицо• облик• обличье* * *oblicz|e☼, мн. Р. \obliczey 1. книжн. лицо;w \obliczeu czegoś перед лицом чего-л.; 2. облик ♂;\oblicze
kraju облик страны;● znieść z \obliczea ziemi стереть с лица земли+1. twarz, lice
* * *с, мн Р obliczy1) книжн. лицо́w obliczu czegoś — пе́ред лицо́м чего́-л.
2) о́блик moblicze kraju — о́блик страны́
•Syn:
См. также в других словарях:
oblicze — n I; lm D. obliczeczy 1. książk. «twarz» Ponure, smutne oblicze. ◊ (Stanąć, znaleźć się itp.) w obliczu czegoś «(stanąć, znaleźć się) w niebezpiecznym położeniu, w sytuacji zagrażającej czymś» ◊ Janusowe oblicze «dwie różne strony czegoś, dwa… … Słownik języka polskiego
